Feest in de polder benadrukt saamhorigheid

Feest in de polder met een optreden van de Dansgroep Wieringerwaard

We gaan in dit verhaal terug naar 1960. Een jaar waarin het dorp Wieringerwaard bestond uit ‘twee wegen’, de Noord- en Zuid- Zijperweg en haaks daarop de Molenweg richting de molen. Veel grote boerderijen stonden niet alleen langs de ’twee wegen’, maar ook langs de noord-zuidwegen, zoals de Walingsweg en de Barsingerweg, De ‘Nieuwbouw’ bestond nog niet. Het Rusthuis Wieringerwaard was net gebouwd en iedereen wist waar je woonde als je het over de Grote Buurt en de Kleine Buurt had. Langs de polderwegen genoot je van de prachtige boerderijen. De bakkers, slagers en andere middenstanders voorzagen de boeren met hun gezinnen van alles wat ze maar nodig hadden en de cafétjes zorgden voor gezelligheid en sfeer met ‘Ramona’ van The Blue Diamonds, Rocking Billy van Ria Valk en ‘Kom van het Dak af’ van Peter Koelewijn. En niet te vergeten het ‘Zeg Kleine Ree’ van de Selvera’s. En…er was een grote saamhorigheid getuige het grote verenigingsleven.

Negentien honderd en zestig. Waarom dat jaar? De oudere Wieringerwaarders weten dat natuurlijk. Het was het jaar van het grote polderfeest: 350-jaar geleden ontstond de polder Wieringerwaerdt, zoals dat eens werd geschreven. Vier dagen in augustus. Feesten, autocross, boerenbruiloft, toespraken, fokveetentoonstelling, polderrevue, kinderpret.

Nederland was al een behoorlijk eind gevorderd in het herstel van de oorlogspuinhoop, vijftien jaar eerder. De economie groeide, het ging steeds beter in ons land, de televisie bracht de wereld in huis. Het was een tijd van groei, hard werken, maar ook van feesten. Zoals in Wieringerwaard.

Feesteditie

De Schager Courant zorgde voor een feesteditie, de Commissaris van de Koningin kwam naar Wieringerwaard om in een ‘plechtige bijeenkomst’ in de Hervormde Kerk het 350-bestaansfeest te openen en in de grote tent op het feestterrein werd ‘Van sikkel tot combine’ voor de eerste keer uitgevoerd. Donderdag 4 augustus 1960.
Voordat het 350-jarig bestaan uitbundig kon worden gevierd, was Wieringerwaard maanden, zo niet jaren bezig met het voorbereiden van het feest. Er werd een feest-comité opgericht bestaande uit zes personen, namelijk A.S. Keyzer, K. Koster, Floris Kloeke (dijkgraaf en burgemeester), N.G. Wonder, A. Bakker en P.J. Groot. De feestdagen werden vastgesteld, van 4 tot en met 7 augustus, en het programma werd ingevuld. Het moest een groot feest worden voor de 1300 inwoners van de polder en dorp.

Dansgroep

De ingrediënten: een feesttent en een groot feestterrein. Uiteraard, want er moest worden gefeest. Verder, de dansgroep Wieringerwaard, want die kon een bijdrage leveren en dat werd een heuse boerenbruiloft’ waar de dansgroep uit de Schermer ook aan meewerkte. De revue was in die jaren uitermate populair, dus ook in Wieringerwaard moest die er komen. Douwe Stellingwerf uit Anna Paulowna schreef de revue ‘Van Sikkel tot Combine’ en de regie was in handen van Daan Pool. Voor 2 gulden 50 kon je een kaartje kopen. De belangstelling was zo groot, dat de revue zowel op donderdag- als op vrijdagavond kon worden gehouden.

Maar er was meer. Een fokveetentoonstelling uiteraard, want Wieringerwaard was en is natuurlijk een polder met veeboeren en landbouwers. De jonge drumband, net opgericht, trad ook op en zowel op zaterdag- als op zondag was er een groot feestbal. En op zondagmiddag trok de autocross ook veel belangstelling, want je kon verzekerd zijn van spektakel.

Veel aandacht

Het 350-jarig bestaan van Wieringerwaard en het feest dat er aan werd gekoppeld was landelijk nieuws. Veel grote landelijke dagbladen en uiteraard de Schager Courant besteedden aandacht aan het jubileum. De Telegraaf was in die tijd al enkele jaren bezig met het Stan Huygensjournaal, een societyrubriek. De bedenker van die naam was Paul de Casparis en de populariteit van die rubriek nam al gauw sterk toe.

Casparis toog naar Wieringerwaard, sprak met heemraden en de dijkgraaf, maar ook met violist Ferry van der Goes, eens kapper en verzekeringsagent, maar ook begeleider van de dansgroep. Een krasse man, want hij was in die tijd al 74, maar zijn liefde voor de muziek (,,meegekregen van mijn ouders’’) zorgde ervoor dat hij niet kon stoppen.
Waar ook de dansgroep Wieringerwaard optrad, Ferry was erbij en zorgde voor de muzikale sfeer.

De verenigingen

In de feestkrant werd ook een opsomming gegeven van de verenigingen die op dat moment in Wieringerwaard actief waren. Die opsomming geeft ook de belangrijke rol aan van het verenigingsleven in Wieringerwaard. We gaan ze hieronder even noemen:

De oudste club, nou ja…club…het Departement Wieringerwaard van de Maatschappij tot Nut van ’t Algemeen, 108 jaar oud. Wie niet weet wat deze organisatie doet – zij bestaat nog steeds – deze organisatie werd eind 18e eeuw opgericht met tot doel de concrete verbetering van de leefomstandigheden van de werkende bevolking door onderwijs voor iedereen bereikbaar te maken. De maatschappij bestaat nog steeds, maar zonder een departement Wieringerwaard.

IJsclub Wieringerwaard, nu ijsclub Jan Woudenberg, werd opgericht in 1879 en was in die tijd net zo populair als nu. De vereniging telde 250 leden en had de ijsbaan – als het vroor – bij Nieuwesluis.
Olympia ontstond in 1889 en is nog altijd springlevend. Twee oprichters waren in 1960 er nog bij: Klaas Zijp en Cornelis Blaauboer. Olympia is een turn(gymnastiek) vereniging, die in het verleden ook bloeiende afdelingen had met atletiek en handbal.

Een zekere Ard Schenk keepte in het begin van de jaren zestig voor VV Wieringerwaard. Alles wat hij deed, was goed en stijlvol.

Apollo, de derde vereniging, was opgericht in 1893, een zangvereniging die later meer de operettekant opging. Meester Van Ham speelde hier een grote rol. Je had ook toneelvereniging ‘SUR’ (Samengesteld Uit Rederijkers), in 1910 voortgekomen uit de Bond voor Staatspensionering.
Uit 1920 stamt voetbalvereniging Wieringerwaard, aanvankelijk WFC genoemd. Een vereniging met een rijke historie en nog altijd meer dan springlevend. Vier jaar geleden werd het honderdjarig bestaan gevierd.

De Bond voor Plattelandsvrouwen Wieringerwaard dateert uit 1934, opgericht door mevrouw Visser-Bakker en telde in 1960 nog altijd honderd leden. Deze bond werd opgericht in 1930 als Nederlandse Bond voor Boerinnen en andere Plattelandsvrouwen. Beide namen bestaan niet meer, het is al jaren de vereniging ‘Vrouwen van Nu’. Er waren nog twee vrouwenverenigingen, de Nederlands Hervormde Vrouwenclub en de Vrouwenbond van het NVV.

’t Voorntje

In hetzelfde jaar, 1934, werd ’t Voorntje opgericht, de club voor hengelaars. Ook nog altijd met veel bestaansrecht, immers, de hengelsport hoort bij ons land.
Uit 1936 dateert de biljartvereniging WBC. Biljarten in het Wapen van Wieringerwaard, nu in het Dorpshuis. Nog 12 jaar en we kunnen het honderdjarig bestaan vieren.
Uit 1947 komt TOGO, een bloeiende accordeonvereniging die ook op concoursen veel successen boekte.
De Wieringerwaarder Dansgroep werd in 1953 opgericht door mevrouw Bakker-Smit en genoot veel bekendheid. De dansgroep trad zelfs ook in andere landen op. Helaas is deze mooie dansgroep inmiddels opgeheven.
Verder had je in 1960 nog de jongerenvereniging PJG, de Drumband Wieringerwaard, die later veranderde in een fanfarekorps en vervolgens de huidige Muziekvereniging Wieringerwaard.
Oudere Wieringerwaarders kunnen zich ongetwijfeld nog andere verenigingen uit die tijd herinneren (denk alleen al maar aan de middenstandsvereniging), maar uit deze opsomming blijkt hoe intens het verenigingsleven in 1960 was.
Natuurlijk, er waren voor die tijd meer verenigingen, die voor korte of langere tijd bestaansrecht hadden. En na 1960 ontstonden ook weer nieuwe. Al die verenigingen hebben Wieringerwaard tot een prachtige levende gemeenschap gemaakt.

Het jubileumfeest was de tweede in de 20e eeuw. De eerste vond plaats in 1910, het 375-jarig bestaan werd in 1985 gevierd en de laatste , de vierde was in 2010.

Bronnen:

Schager Courant
J.T. Bremer Wieringerwaard 1610-2010
De Telegraaf