Westfriese dansen in originele kostuums
Het waren mooie tijden, die jaren van 1953 tot en met 2018. De herinneringen zijn echter nog altijd springlevend. Herinneringen aan optredens in binnen- en buitenland, van verzorgingshuizen tot lokale markten, van trips door Europa, Verenigde Staten en Zuid-Oost Azië tot gewoon optredens in Wieringerwaard. Folkloristische dansgroep Wieringerwaard. Westfriese dansen in originele kostuums uit de negentiende eeuw.
Wieringerwaard is een dorp waar het verenigingsleven altijd heeft gebloeid. Zo vreemd was het ook niet dat in 1953 twee dorpsgenoten uit Wieringerwaard, Ant Smit en Klaas Koster, het idee hadden om een dansgroep te beginnen. Zij waren zo enthousiast over dansoptredens in oude Westfriese kledij bij de viering van het eeuwfeest van de Hollandsche Maatschappij van Landbouw, dat plannen werden gemaakt voor oprichting van een eigen dansgroep. Dat bleek een schot in de roos. Het aantal leden steeg tot boven de dertig, zelfs tot veertig dansliefhebbers, die de westfriese danscultuur een warm hart toedroegen. In de jaren van hoogtij werden soms moeiteloos 25 optredens per jaar verzorgd.
Eén van de hoogtepunten was ongetwijfeld de kennismaking met koningin Juliana in 1969, toen zij even op bezoek was in Wieringerwaard.
Buitenland
Dansgroep Wieringerwaard werd steeds vaker uitgenodigd voor optredens in het buitenland. Alles ging mee. Kostuums, sieraden, kappen, pandjesjassen, hoge hoeden, je kon het zo gek niet bedenken of de koffers en tassen werden daarmee gevuld. De dansgroepleden werden wereldreizigers. Niet zo verwonderlijk dat die optredens in landen als India, Maleisië of de Verenigde Staten ook werden gezien als vakanties. De reizen waren de krenten in de pap van deze bloeiende dansclub.
Er waren natuurlijk meer dansgroepen in Noord-Holland, die de Westfriese danscultuur promootten. Zelfs nu nog. Dansgroepen uit Spierdijk, Schagen, Midwoud, Wijdenes…ze zijn nog altijd actief. Niet in Wieringerwaard. De gemiddelde leeftijd ging steeds meer omhoog, aanwas kwam er bijna niet meer en met een zevental paren en enkele accordeonisten werd het moeilijk de vereniging in stand te houden. In 1918, moest de stekker eruit worden getrokken. Het 65-jarig bestaan werd aangegrepen voor een reünie en opheffing van de dansgroep. Tot grote spijt van de dansers van het eerste uur. Maar het kon niet anders. Wat blijft zijn de herinneringen. Mooie herinneringen.
Bronnen:
Schager Courant
De Telegraaf Stan Huygens Journaal
Zijper Museum