Het tromgeroffel is verstomd, warme muziekklanken blijven

Het tromgeroffel van de drumband mag dan al jaren zijn verstomd, het muziekleven in Wieringerwaard is nog springlevend. Daar is de afgelopen honderd jaar weinig in veranderd. In het verre verleden had je Ons Genoegen, die in de jaren dertig en veertig Wieringerwaard en omgeving verblijdde met de mooiste klanken. Even bleef het daarna stil, totdat in 1959 een nieuw muzikaal idee uit de grijze hersencellen kwam van een Wieringerwaarder met de naam Verblaauw.

Cor Verblaauw. Misschien werd hij ook Cees genoemd, want zijn geboorteakte vermeldde Cornelis en dan wordt het al gauw Cees als roepnaam. Alhoewel, de brandstoffenhandelaar adverteerde in de jaren dertig van de vorige eeuw met de naam Cor Verblaauw (met twee a’s; zijn naam werd vaak weer geschreven als Verblauw). Cor was geen echte Wieringerwaarder. Hij was geboren in Gouda, verhuisde na het overlijden van zijn vader met zijn moeder, zus en broers naar Hoorn. Cor werd kaasmaker, maar dat beroep gaf hij uiteindelijk op toen hij trouwde met Wilhelmina Susanna Visser, Nieuwe Niedorpse van geboorte, maar wonend in Wieringerwaard.

Cor nam in 1933 de kruidenierswinkel en brandstoffenhandel over van Haverkorn, waarna hij al meer en meer een rol in het Wieringerwaardse verenigingsleven ging spelen. Bestuurslid van de bond voor staatspensionering, lid van de begrafenisvereniging, doodgraver en…een grote affiniteit met muziek. Dat kan niet anders.

Oproep

,,Laten we een drumband beginnen’’, zo moet hij vrienden en kennissen hebben gepolst. Er werd een oproep geplaatst in de regionale krant en de aanmeldingen stroomden binnen. Op 22 mei 1959 vond de oprichtingsvergadering plaats ten huize van Verblaauw. Elf Wieringerwaarders waren hierbij aanwezig. Er hadden 25 toekomstige leden zich aangemeld. Voldoende om te kunnen starten.

De drumband werd later een drumbandfanfare en in de jaren tachtig een muziekvereniging, die zich al meer richtte op het geven van concerten. En nog altijd is muziekvereniging Wieringerwaard een bloeiende vereniging met een groot orkest, talenten- en opleidingsorkest.

De eerste jaren

Filmopnamen uit 1966. Bron: Oudheidkamer Wieringerwaard. Geluid is later toegevoegd.

Terug even naar de beginperiode, 1959. Verblaauw werd de penningmeester van het nieuwe bestuur, dat onder leiding stond van Jan Bakker. De oproep voor leden had succes. Genoeg jeugd die graag wilde trommelen in een echte drumband. Een renteloze lening van tien jaar maakte het mogelijk trommels aan te schaffen. De ouders betaalden voor hun kinderen 50 cent per week; waren er meer kinderen uit één gezin dan hoefde voor hen 30 cent per week worden betaald. En ja, de bestuursleden droegen ook hun steentje bij. Ook zij betaalden contributie. Er was meer geld nodig en dat werd opgebracht door donateurs. Ook de organisatie van een voetbalwedstrijd leverde geld op.

Anderhalve maand later werden drie signaalhoorns besteld. De eerste kleding was een wit overhemd of blouse en een donkere broek. Mutsen werden door ouders gemaakt. De eerste instructeur werd Schaap die de eerste optredens in Nieuwesluis en bij de opening van het nieuwe rusthuis leidde. De trommels roffelden in Wieringerwaard……En hielden voorlopig niet meer op.

Instructeurs

In de jaren zestig groeide de band en ging het niveau omhoog. Het waren vooral de meisjes die zich in eerste instantie aangetrokken voelden tot het marcheren en trommelen. Maar dat bleef niet zo. Jongens kwamen erbij, later ook meer oudere jeugd. De instructeurs kwamen en gingen. Eerst was er contact met ene Slender uit Alkmaar, maar uiteindelijk was Schaap de eerste instructeur, die overigens al gauw werd opgevolgd door Bosma uit Hoorn. Het eerste grote evenement zou het jeugddrumband concours in Hoorn worden, maar tot grote teleurstelling ging die niet door vanwege gebrek aan belangstelling van deelnemende bands.

Bosma werd in 1962 opgevolgd door Kaal uit Alkmaar. Die schroefde het niveau op en de band werd volwassen. Het eerste concours was op 23 mei 1963 in Assendelft met een derde prijs in de tweede afdeling als resultaat.

In 1965 werd de jeugddrumband dé Drumband Wieringerwaard met inmiddels al bijna veertig leden. Tijd voor nieuwe uniformen, hoornblazers deden hun intrede en de optredens namen toe. Huldigingen, festiviteiten, Koninginnedag, optredens bij voetbalwedstrijden en bloemencorso Winkel. En het bestuur was vol lof voor het optreden in Winkel: ,,Geweldig optreden. Jullie hadden het ijsje echt wel verdiend na al dat marcheren in de warmte”, zo staat in de notulen geschreven.

Nieuwe concoursen volgden. Ook kwamen er majorettes, maar meer ter aanvulling. En in 1970 werd de echtgenote van burgemeester Hartman beschermvrouwe van de drumband. Bij het tienjarig bestaan, een jaar eerder, werd het eerste concours op eigen terrein gehouden met een nieuwe instructeur, Boorsma. Een man die er militaire discpline in bracht, zo schreef de secretaris in het jaarverslag.

In 1974 werd het erelidmaatschap toebedeeld aan de oprichter, Cees Verblaauw. Op zijn zeventigste. Een terecht eerbetoon, ook tot uiting gebracht in de muzikale huldiging bij het 45-jarig huwelijksfeest van het echtpaar.

De drumband bleef doorgroeien en er waren nieuwe ontwikkelingen. Boorsma moest vanwege gezondheidsredenen stoppen en Schrijvers kwam in zijn plaats. Met zijn komst veranderde de drumband in een drumfanfare, met later ook nog een juniorenband, en tamboers senioren. Maar liefst 92 leden telde de vereniging in 1979, een enorm aantal. Concoursen werden bezocht en niet alleen in Noord-Holland, maar ook buiten de provincie, onder andere in Zutphen en Brabant. En in herinneringen blijven nog altijd de kampeerdagen op Vlieland en Ameland.

Met de komst van nieuwe instrumenten als trompetten, trombones en tuba’s veranderde de drumfanfare uiteindelijk in een echt orkest, dat steeds meer binnenoptredens verzorgde. Cees Arends nam in 1979 de leiding over van Schrijvers.

De jaren tachtig werd een periode van verandering. Er ontstond een scheiding tussen ‘binnen’ en ‘buiten’. Optredens binnen met het fanfareorkest, buiten met de drumband met meer en ook periodes met minder leden. Muziekvereniging Wieringerwaard ontstond. De drumband kende een flinke opleving, maar in de jaren negentig werd de belangstelling minder en minder. Besloten werd tot een samenwerking met muziekvereniging Creona uit Wieringerwerf, die twee jaar stand hield. Vervolgens werden de drumbandactiviteiten gestaakt….Het geroffel in Wieringerwaard was verstomd.

Het heden

Muziekvereniging Wieringerwaard telt momenteel twee fanfareorkesten – Groot Orkest en Opleidingsorkest – en een talentenorkest. Het Groot Orkest telt ongeveer 30 leden en staat onder leiding van Michiel Drijver. Het is een fanfareorkest met blazers en slagwerk. Het niveau is hoog. Sommige leden hebben een conservatoriumopleiding, anderen beschikken weer over een D-diploma, de hoogste die voor amateurorkesten te behalen is.

Het Opleidingsorkest staat eveneens onder leiding van Michiel Drijver en bereidt de leden voor op het ‘grote werk’. Het talentenorkest bestaat uit onder meer de leerlingen van OBS de Tweewegen en leden van de muziekvereniging.

Jaarlijks worden concerten gegeven met in 2019 een groots hoogtepunt met een jubileumconcert in theater Cool in Heerhugowaard met een projectkoor en als soliste Leona Philippo.

Wie meer wil lezen en weten over muziekvereniging Wieringerwaard moet zeker eens een kijkje nemen op haar informatieve website, www.muziekverenigingwieringerwaard.nl/